martes, 12 de noviembre de 2013

Folerpa

Cando saín da cafetería, os dentes estrelábanme do frío, metéraseme no corpo e xa non sairía máis. Acompañoume a casa, espertando un sorriso por cada mirada. Caíra a noite, e con ela corríamos risco de caer nós. Unha man entre as suas naquel lugar acolledor e logo un nunca indefinido que me facía morrer conxelada. Unha marea de nubes trouxo con elas unha onda mollada sobre as nosas cabezas. Tivemos tentacións de saír correndo. E de repente chegamos ao noso destino, iluminábanos a cara unha luz ténue procedente do interior, iluminábanos a mirada un lume interno que se apoderou de nós, nunha sucesión de latexos sen respiración, nunha unión feroz e salvaxe, nun desexo absoluto. Parécenos, pero sí, pasaron tantos días dende aquela primeira vez, dende o primeiro sorriso.. Pero nada diso existe xa. E eu espero estúpidamente impaciente a que a luz entre pola miña xanela, espero que me esperte co son do teu ar, que rompas as miñas ventás, e que entres como o aire.


"Cuatro mil días después de aquel año obcecado detecto que al fin te dignaste a cumplir con la cita inaludible, y me alegro, y me enfado a la vez. Después de estudiar con cuidado este caso ejerciendo a la vez de fiscal y abogado, de juez imparcial, sentencio lo nuestro, diciendo que el fallo más grande pasó por guardar solamente los días más gratos, y olvidar los demás. Mirarte de frente, admito en voz alta, que no pocas veces he sido tentado en coger la esperanza y lanzarla sin más a la fosa común, donde yacen los sueños, que nos diferencian. Tal vez, has pensado en renunciar, yo aún no.Tal vez, has pensado en crecer más, más no. Tal vez te conseguiste equilibrar, yo aún no. Vamos a correr el gran sprint final, y al cruzar la línea los dos ganarán. Voy a romper las ventanas, para que lluevan cristales, ven a romper las ventanas, ven a gritar como antes, ven a romper las ventanas y a hacer del caos un arte, voy a romper tus ventanas, y voy a entrar como el aire."

Querería saber de ti, porque a min seguen sen deixarme indiferentes as tuas miradas.

No hay comentarios:

Publicar un comentario