miércoles, 1 de febrero de 2012

Na túa lembranza

Dáme a paz dos teus ollos e acabaranse as guerras, chega o tempo de comezar a nosa vida ou morrer para sempre. Na fronte dos nosos estoupidos en noites de verán ardente. Que o eco das nosas vidas non se escoite máis que neste mar fronte ó cal esperas sentado a que chegue.
(Cheguei tarde, pero aquí estou, así que non esperes máis.)

No hay comentarios:

Publicar un comentario